เจ้าของร้านได้รับมาตรการจากธนาคารกลางที่รับประกันความถูกต้องตามกฎหมายในการรับเงินทั้งหมดด้วยการซื้อผ่านการทำธุรกรรมผ่านบัตร แม้ว่าบริษัทจะล้มละลายก็ตาม
ดังนั้นกฎหมายของรัฐบาลกลางฉบับที่ 12,685 ของปี 2013 ซึ่งกำหนดวิธีการชำระเงินจึงขัดขวางสามขั้นตอนที่อธิบายถึงการซื้อผลิตภัณฑ์ จนกว่าเงินจะถึงมือเจ้าของร้าน
การรับประกันของธนาคารกลาง
ตัวอย่างเช่น: João ซื้อสินค้าด้วยบัตรเครดิต ชำระเงินสำหรับการซื้อในใบแจ้งหนี้ ธนาคารที่รับผิดชอบจะรับเงินและจ่ายให้กับบริษัทตู้ขายของอัตโนมัติ และเงินเหล่านี้จ่ายให้กับเจ้าของร้าน
ในสถานการณ์การล้มละลายที่มีอยู่ เงินจะยังคงอยู่กับเจ้าของเครื่องจักร แม้ว่าจะมีกฎใหม่ของธนาคารกลาง เจ้าของร้านที่ไม่ได้รับค่าจ้างก็จะได้รับค่าจ้าง อย่างไรก็ตาม ข้อความ BC ทำให้มีข้อยกเว้นในลักษณะเฉพาะบางประการของ ตลาดในประเทศบราซิล.
ในบราซิล มี setters ซึ่งเป็นแบรนด์บัตร เช่น Visa และ Mastercard เจ้าหนี้ เช่น Cielo, PagSeguro, Rede เป็นต้น และผู้ออกบัตร เช่น สถาบันการเงิน
ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือการ “ส่งต่อ” เพื่อเป็นการรับประกันการชำระเงิน จึงรักษาการไหลเวียน รับประกันว่าเงินจะออกจากลูกค้าและไปถึงผู้ค้าปลีก โดยไม่คำนึงถึงความล้มเหลวในภาคส่วนนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่เกิดการระบาดของไวรัสโคโรนา ซึ่งความไม่แน่นอนทั้งในระดับชาติและระดับนานาชาติ มาตรการต่างๆ จำเป็นต้องนำมาใช้อย่างเร่งด่วนยิ่งขึ้น
โซ่ต้องการความปลอดภัยและข้อผูกมัดที่มากขึ้นเพื่อให้การรับประกันที่มากขึ้นสำหรับเจ้าของร้าน ด้วยกฎหมายที่เคารพในกระบวนการจัดซื้อทั้งหมดและปฏิบัติตามมาตรฐานที่เข้มงวดที่สุด
อย่างไรก็ตาม มาตรการดังกล่าวช่วยป้องกันว่าเงินจำนวนนี้ทำให้ผู้บริโภคต้องชำระตามใบแจ้งหนี้ ซึ่งเงินดังกล่าวจะไปถึงสถานประกอบการและผู้ขาย แม้ว่าจะมีข้อผิดพลาดในระบบหรือปัญหากับผู้ที่เกี่ยวข้องบางส่วน
